Over mezelf
Als klein meisje
Als 8-jarig kind wilde ik altijd paardrijden. Ik mocht van mijn ouders niet wekelijks gaan rijden op de maneges in de buurt, maar elke zomer kwam het toppunt van het jaar: het pony-kamp. Met vallen en opstaan leerde ik samen met mijn zus paardrijden.
Na enkele jaren ging ik het dichterbij zoeken. Samen met mijn beste vriendin gingen we de pony’s en paarden van andere mensen verzorgen. Toen al merkte ik dat de paardenwereld een harde leerschool is.
Western
Toen ik 12 jaar werd had een vrouw in de buurt een advertentie geplaatst. Ze zocht hulp op haar stal. Ik belde haar en ging helpen met het onderhoud van de paarden in ruil voor wat lessen op een van haar paarden.
Hier kwam ik voor het eerst in contact met western. Na een dik jaar heeft een van haar paardjes mij hart doen smelten. Haar naam is Candy ze is een kruising van een tinkerhengst met een haflinger/arabier merrie. Ik werd kind aan huis. Zo kreeg ik de kans om Clinics van bekende mensen mee te volgen. De eerste was bij Clint Bailey. Ik nam zelf deel met mijn paard en de eigenares met een van haar andere paarden. Dit was voor mij een ervaring waarvan ik wist dat ik er geen genoeg van zou krijgen.
Deuren openen
Als kersverse student zocht ik mijn weg naar een gepaste studierichting op de hogeschool en ondertussen leerde ik bij over paarden waar ik kon. Ik deed mee als praktijk deelnemer aan de tweedaagse clinic van Warwick Schiller. Hij leerde me veel over het lezen van paarden. Hierdoor leerde ik ook dat paarden altijd gelijk hebben. Hij sprak vol lof over zijn collega’s, Pat Parelli en Buck Branaman. Ik wilde me verder verdiepen in deze manier van omgaan met paarden.
Ik besloot om mijn A- en B-brevet te halen en het hoofdstuk van de maneges af te ronden.
Recht-richten
Er was een nieuwe stroming op komst. We hoorden steeds meer over een nieuwe manier van trainen die heel goed was voor de fysieke balans van je paard. Ik ging weer op onderzoek en volgde als theoriedeelnemer een Clinic van Jossy Reinvoet. Voor de eerste keer hoorde ik over Travers, schouder binnenwaarts, Renvers.
Ik leerde hoe je paard fysiek belast wordt wanneer je er op rijdt. Hoe belangrijk het is dat je je paard correct leert bewegen om de ruiter te kunnen dragen. Ik wilde me inschrijven voor de opleiding van Marijke de Jong maar deze zat al vol. Dus stelde ik het even uit.
Bange Candy
Candy is een bijzondere mix die minstens evenveel nadelen heeft als voordelen. Ik houd van van haar intelligentie, maar een bange Arabier in een ‘bulldozer-lichaam’ is erg gevaarlijk als je niet genoeg kennis hebt om hiermee om te gaan. En dat had ik duidelijk niet…
Ik was het beu om steeds aan mensen te moeten vragen of ze mee wilden gaan om te trainen omdat ik nergens alleen kon komen zonder meegesleurd of half vertrappeld te worden door haar. Ook tijdens het rijden vond ze op de meest onverwachte momenten spoken rondom ons. Mijn geduld geraakte op en ik wilde niet meer vechten met mijn paard.
Opleiding
Ik was redelijk wanhopig op zoek naar iemand die me kon helpen en die hulp vond ik bij Jarno De Smet en Gea Riemis. Zij hadden de puzzel voor mij al gemaakt. Ik wilde horsemanship combineren met een rechtgericht paard. Ik schreef me in voor hun opleiding.
Ik kwam hen na mijn inschrijving tegen op de Clinic van Jeff Sanders waar ik aanwezig was als theoriedeelnemer. Na de eerste opleiding volgde ik ook meteen het vervolg met de instructeursmodule. En dat brengt me nu waar ik sta.
Blijven leren is voor mij een belangrijk doel. Op mijn Facebook-pagina kan je mijn vorderingen op de voet volgen.
Diploma
Naast mijn paardenleven vond ik mijn liefde voor paarden en andere dieren ook terug in mijn studierichting. Ik volg een bachelor dierenzorg, die me extra inzichten geeft in dieren. Lessen zoals wondverzorging, anatomie, gedragsleer en voeding geven me een sterke basis.